Hallo allemaal,

Ja,ja, het is weer zover, we vertrekken op 5 november naar Jordanië! En zoals jullie ondertussen al gewoon zijn zal ik ook tijdens deze reis onze avonturen met jullie proberen te delen. Hopelijk komt er geen reisverbod door de spijtige oorlog in buurland Israël.

Ik hou jullie op de hoogte.

Zondag 5 november

En we zijn vertrokken! Zaterdag avond met Heidi gaan eten en nadien is Heidi blijven slapen. Wekker om 6u30, ontbijtje, taxi komt om 7u45. Trein naar Berchem, trein naar Breda, trein naar Rotterdam en uiteindelijk trein naar Schiphol. Alles verloopt vlotjes. Ook in Schiphol is er weinig volk. Op iets meer dan een uur zijn we ingecheckt, security en douane gepasseerd. We ontmoeten al een paar medereizigers en om 15u45 vliegen we richting Amman. Rustige vlucht, nu en dan een beetje slapen. Om 20u20 landen we. Hier is het al 22u20. Na bagage ophalen moeten we verzamelen bij de Koning Aap vertegenwoordiger. We moeten allemaal paspoort afgeven voor het visa en na ongeveer 1u krijgen we het terug met de nodige stempels erin. Na nog eens 45min rijden zijn we aan ons hotel. We worden opgewacht door Bilal, de reisleider. Sleutels worden verdeeld en Heidi heeft veel geluk, heeft geen singel geboekt maar heeft een kamer voor haar alleen.

Maandag 6 november

Na een korte nacht lekker ontbijtje en nu wachten we voor de briefing om 8u15

We vertrekken pas om 9u. We rijden door het drukke Amman richting Noorfen. Op 20 km van de Syrische grens passeren we Irbid, de tweede grootste stad van Jordanië. ( 2.000.000 inwoners) Van hier nog 40 min rijden naar Umm Qays, een oude Romeinse nederzetting. We bezoeken een klein museum met prachtige glazen flesjes, mozaïken, amfitheater, tempel, we kijken uit op de Golanhoogte. Deze plaats is nog altijd van Syrië, maar al jaren bezet door Israël. We zien het meer van Galilea en in de verte zelfs de heuvel van Nazareth. Geeft toch wel een speciaal gevoel hier te staan.
We gaan lunchen in een klein gezellig familie restaurantje waar een grote tafel gedekt is onder de schaduw van de bomen.
We krijgen falafel, hummus, labne, waterkers, komkommers, opgelegde citroenen, brood, groenten ommelet en koude frieten. Zeer lekker, behalve de frieten.

We rojden door naar de citadel van Amman en bezoeken het amfitheater en de resten van de tempel van Hercules. De zon begint al te zakken en de zuilen worden mooi afgelijnd tegen de kleurige achtergrond. Prachtig! We wandelen nog even verder tot aan de byzantijnse kerk. Het licht is mooi en in de kerk is een fotoshoot voor een verloving.

Het is al donker als we in Amman naar een typisch restaurantje gaan. We eten hummus, zeer lekkere falafel en auberginekaviaar met brood, wat tomaten en gepekelde groenten en drinken er een cola bij.

Nu nog een wandeling door de souks met zijn kleurrijke groenten en fruit kraampjes. We proeven vers geroosterde pindanoten en ik koop een paar kiwi's. Zalig, hier kan ik uren in ronddwalen. Het is druk in Amman, we moeten tussen de auto's laveren om aan de overkant van de straat te komen waar de bus ons oppikt. Om 19u30 terug in het hotel, en eindelijk in de sportbar kunnen we een fris pintje drinken...mmmmm...een Amstel zonder schuim, maar fris en het smaakt. Om 21u30 op de kamer, nog wat schrijven, een douche en ...voor 22u grote dodo.

Het was een mooie vermoeiende eerste dag, maar een dag met veel indrukken, mooie oude ruïnes en lekker eten.

Dinsdag 7 november

Wekker om 7u30, ontbijt 8u, vertrek om 8u30. Vandaag wordt een drukke dag, we bezoeken 3 woestijnkastelen. We verlaten Amman richting Oosten. Het verkeer valt goed mee, we zien veel fruit en groentenkraampjes langs de weg. Ook veel vuil, zelfs bouwafval, maar vooral veel plastiek. Er wordt een poging gedaan het proper te houden, maar het is dweilen met de kraan open.
Het eerste kasteel waar we stoppen is qasr Alkharamah waar de pelgrims stopten op hun weg naar Mekka. Zeer mooie ruïne, vrij goed bewaard midden in de woestijn. Vroeger was dit bosrijk gebied en werd er gejaagd.
We rijden verder naar de Wetlands reserve in Azraq. Vroeger een waterrijke oase waar veel migrerende vogels stopten. Door jarenlang waterwinning blijft er nu nog weinig van over. We wandelen rond de kleine waterpoel en zien uiteindelijk een eenzame reiger. Momenteel wordt er 2 miljoen water per jaar ingepompt, maar zeker niet genoeg om het in zijn oude glorie te herstellen.
We lunchen bij een Druzische familie en worden opgewacht door een charmante gastheer in vol ornaat. We zitten in een binnentuin op banken en krijgen een kofietje met kardemom, best lekker met wat suiker. Een vrouw zit op de grond brood te bakken wat we later opeten met kip en bulgur. We kunnen er zelfs een biertje bij drinken wat Heidi en ik met plezier bestellen. Afsluiten doen we met thee.
De volgende stop is qasr Arzaq die ooit gebruikt werd door Lawrence of Arabia als hoofdkwartier tijdens de Arabische opstand tussen 1916 en 1918.
We rijden verder tot qasr Amra, een opmerkelijk bouwwerk, binnenin met fresco's versierde wanden en plafonds. We zien jachttaferelen, feestende mensen, schaarsgeklede dansende vrouwen. Mooi, mooi, mooi! Het is boedheet buiten
( 30°) en we zijn blij met de met airco uitgeruste bus. Er is een goedgevulde frigo aan boord met frisse flesjes water. Zalig!
We keren terug richting Amman en zien veel vervallen huisjes en geïmproviseerde tenten die volgens onze gids bewoond worden door zigeuners.
We stoppen nog aan de blauwe moskee waar de vrouwen een abayah moeten dragen. We voelen ons belachelijk, maar ja, het hoort erbij. Mooie ruime, vrij sobere moskee. Bilal ( onze reisleider) geeft uitleg over hoe men moet bidden.
Terug in het hotel lonkt de douche, doet deugd. Een groepje gaat de stad i n om te eten wij blijven in het hotel eten samen met Chantal, Joop en Arnold. Er is een uitgebreide keuze aan slaatjes, kaas, hummus, groenten enz.. daarna warm buffet met köfte, vis, kip gestoomde groenten, rijst, teveel om op te noemen. Daarna nog een desserten buffet, en dat allemaal voor 20€. Na het eten gaan we nog iets drinken in de bar met Joop en Arnold. Heidi en wij gaan naar ons kamer rond 20u30. Bagage maken en slapen want morgen om 6u30 loopt de wekker af.

Woensdag 8 november

Na de ochtendrituelen vertrekken we met bagage om 7u30. We rijden in N-W richting naar Ajlun, de burcht van de neef van Saladin, de grote leider tijdens de kruistochten, op 80 km vanJeruzalem. Hij ligt op een heuvel en ziet er nu nog indrukwekkend uit.
Na een uurtje rijden stoppen we aan initiatief van een " vrouwenorganisatie" waar de plaatselijke vrouwen koekjes bakken, maar ook zeep en honing om aan meestal toeristen te verkopen.we mogen zelf koekjes maken.
We rijden verder naar Jarash, een enorme archeologische site. Whaww, dit is echt een hoogtepunt op deze reis. We krijgen ruim de tijd om deze prachtige, indrukwekkende plek te bezoeken. Het is zeer heet, met een petje alleen redden we het niet, we hebben echt een doek/sjaal nodig niet als een kreeft te eindigen. We zien een enorme hippodroom, de tempel van Zeus, agora, theater, toegangspoorten, een lange weg omzoomd met meestal Korintische zuilen. Adembenemend, spectaculair, men kan hier gerust een halve dag in ronddwalen.
Na het bezoek lunchen we pas om 14u30 in een gigantisch toeristenrestaurant. We krijgen terug de gebruikelijke slaatjes, hummus en opgelegde groenten, daarbij elk een plateautje met köfte, kip brochetje en stukjes rundsvlees met frietjes. Het gaat vlotjes naar binnen, we drinken er een limoen-muntsapje bij. Zeer lekker, zullen we nog drinken.
Nog een tijdje rijden naar Madaba, de eindbestemming van vandaag. We stoppen eerst in een Byzantijns kerkje van St George om een mozaïek te bekijken, maar er blijft niet veel van over, wat een teleurstelling.
Ons nieuw hotel is simpel maar proper. We hebben een kamer met een piepklein balkonnetje uitkijkend over het zwembad. Yes, Heidi en ik besluiten om rap een duik te nemen voor we gaan eten. We kunnen enkel ons tenen even erinsteken...bbrrr...ijskoud! We beslissen om in de plaats een frisse pint te drinken.
Rap nog een verfrissende douche en we staan op het afgesproken uur in de lobby, 19u. Er was wel een discussie voordien ivm het vertrekuur. Eerst was het 19u45, dan 19u30, uiteindelijk wordt er afgesproken 19u15 om dan een whatsapp te ontvangen dat het 19u geworden is. Enfin, we wandelen 25 minuten stadinwaarts waar er al vanalles al besteld is door Bilal. Er is wat gemor, iemand wil niet eten enz. Uiteindelijk krijgt die ene iets anders en valt het eten best mee. Terug 25 minuten wandelen naar het hotel. Ik voel mijn rug, mijn knie, mijn been,.. en ga rechtstreeks naar de kamer, ik moet even platliggen. Anne gaat met Heidi en de rest van de groep nog iets drinken in de bar aan het zwembad.
Om 21u15 is Anne terug op de kamer. Om 21u45 gaat het licht uit. Het was een zware dag door de warmte en 17500 stappen. Morgen vertrekken we om 7u.

Donderdag 9 november

Ontbijt op de vijfde verdieping, niets bijzonder, met bagage om 7u30 in de lobby. We kopen in het winkeltje rechtover het hotel een fles witte wijn ( nu we de kans hebben) Het is een mooie rit de berg op naar Mount Nebo. Dit is de berg waar volgens de bijbelse legende Mozes uitkeek over het beloofde land. Er is hier een mooi klooster van de Franciscanen, mooi gerestaureerde kerk met prachtige mozaïeken. Paus Johanes- Paulus was hier op bezoek. Men heeft hier ook een prachtig uitzicht over de Dode Zee en de stad Jericho. We bezoeken een klein bedrijfje waar ze mozaïrken maken. Whoww wat een engelengeduld hebben deze mensen. Ze werken maar 3u verspreid over de dag met veel pauzes tussenin. Natuurlijk worden we het winkeltje binnengeleid, op onze groep na is er niemand. Toerisme ligt hier volledig plat door de oorlog in Gaza. Er is hier nochtans niets van te merken. We rijden door naar Mojeb langs een krokelende steil baantje om een panoramisch uitzicht te hebben over de grootste stuwdam/ waterreservoir van Jordanië. We eten onze meegebrachte lunch ( broodje met kippenworst, banaan, zakje chips, cakeje en fruitsapje) op in een kleine taverne met een ongelooflijk uitzicht. Nog een korte tussenstop in Karac waar we de ruïnes van een kruisvaardersburcht bezoeken. Het is warm en we hebben dorst, dorst, dorst. We drinken een frisse cola voordat we terug de bus opgaan voor het laatste deel van de dag. We rijden naar Dana Nationaal Park. We stoppen voor een prachtige zonsondergang over de bergen. Mooi, mooi, mooi. Wat een kleuren! Rond 18u30 komen we aan in een zeer eenvoudige ecolodge in het natuurreservaat. Er is wat verwarring met de kamerverdeling, de mensen die een single betaald hebben moeten samenslapen en sommigen willen niet. Heidi en wij delen een kamer. Niet zo proper, veel muggen, schimmel in de douche. Gelukkig maar voor 1 nacht. Voor we gaan eten wordt er toch nog een kamer opgekuist voor Heidi. We krijgen een eenvoudig buffet voorgeschoteld en drinken er de witte wijn bij. We krijgen een briefing over Petra. Er is een Nederlandssprekende gids voorzien en we vertrekken om 8u. Sommigen willen al om 5u vertrekken en proberen een taxi te regelen. Om 9u liggen we al in bed en hopen op een welverdiende rustige slaap, we zijn moe.

Vrijdag 10 november

Slecht geslapen, vechtende en blaffende honden, veel muggen, babbelende mannen, warm....en ontbijt om 7u. Zeer pover zonder echt brood, geen yoghurt, wel pickels, hummus, geroosterde groenten en een gekookt ei. Ik drink een thee met melk, koffie is niet lekker. Om 7u30 staat gids Ahmed klaar, hij is 72 en ziet er nog heel kranig uit. Hij is altijd een schapen- en geitenhoeder geweest en kent de omgeving als de beste. De wandeling voert langs het dal van Dana. We moeten nu en dan echt klauteren, voorzichtig schuifelend over losse kiezels en rul zand. Ahmed is heel galant en helpt hier en daar duwen en trekken om iedereen boven te krijgen. Op sommige plekken moeten we op zeer smalle baantjes met naast ons toch een redelijk hoogteverschil. Anne loopt op sommige plekken met toegenepen poep, Heidi daarentegen huppelt er vrolijk op los. Ahmed kent ook veel over de planten en vogels en deelt zijn kennis graag met ons. Verteld ook veel grappige verhalen over zijn vrouw. Om 10 hebben we een theestop. De gids sprokkelt hout en maakt een vuurtje, haalt een zwartgeblakerde theepot boven die hij vult met water en in het open vuur kookt. Verschillende kruiden zoals rozemarijn, salie, munt en verbena worden aan de zwarte thee toegevoegd. Heerlijk!! Na nog een stevige klim raken we uiteindelijk zwetend en zuchtend boven; we hebben nog juist de tijd om ons even te verfrissen, bagage afwerken en om 11u15 vertrekken we richting Petra. Nog een fotostop aan de ruïne van Shobak . Lunch in een leuk restaurant met mooi buffet, voor elk wat wils, iedereen tevreden. We zijn vrij vroeg dus als extraatje rijdt de bus langs Little Petra. In de omliggende dorpen wonen Bedouïenen die rond 1980! gedwongen werden de site te verlaten. De grotten van Petra werden dus tot 1980 bewoond!! We gaan in Little Petra door een vrij zanderige kloof en krijgen al een klein voorsmaakje van wat morgen komt. Tegen 15u in het hotel seven wonders. Ziet er een stuk beter uit dan gisteren. We ruilen van kamer met Heidi, zij had een dubbelbed, wij 2 singels. We blijven hier 3 nachten slapen. Wij doen een powernap en zetten de wekker om 17u30. Om 19u verzamelen en te voet het stadje in ( alsmaar steil dalen). Na 25 min stappen kunnen we kiezen uit shoarma, kebab of falafel, tja, gelukkig deze middag lekker gegeten. We nemen samen met Gerd en Dirk een taxi terug. Voor 22u in bed, morgen wordt een zware dag..

Zatetdag 11 november

Zalig geslapen! Ontbijtbuffet staat klaar, lekker voor hartige eters, sober voor zoete ontbijters. Straks het hoogtepunt van de reis, we zijn vol verwachtingen. Om 8u15 hebben we in Petra een Nederlandstalige gids. Er zijn weinig toeristen door de oorlog in Gaza. Vooral Amerikanen annnuleren massaal. Triestig voor de mensen hier. We krijgen een grondige uitleg over het wiskundig betekend waterbevooradingssysteem met keramieken buizen. We beginnen langs een brede laan en krijgen uitleg over de graftombes anex feestzaal. Uitleg over de trap versieringen waarlangs de ziel naar de hemel kon gaan. De gids weet veel en vertelt er op los, allemaal zeer interessant. Het weer is momenteel nog vrij aangenaam. We komen aan een vrij lange kloof en de kanalen waar de cheramische buizen in pasten zijn duidelijk zichtbaar. We zien, dank zij de gids, bijna verdwenen afbeeldingen van kamelen en mensen. Met wat verbeelding zoe je ze uit de rotsen opduiken. Mooi licht voor foto's. De kloof eindigd aan de schatkamer, het ikoon van Petra. Het decor voor verschillende films. Fantastisch, wat een indrukwekkende gevel, uitgehouwen in de rotsen. Op het plein ervoor is het vrij druk. Er liggen verschillende kamelen, bedouïenen proberen je een ritje te verkopen. Er rijden jongens op ezels, kinderen proberen je postkaaryen te verkopen, enz..we nemen een korte pauze en drinken een frisse cola. We gaan verder met Belal en verlaten de hoofdweg om het Al. Kubtha trail te volgen. We klauteren omhoog op gladde rotsen en zweten ons te pletter. We nemen een korte stop in een kleurrijke grot en drinken een vers uitgeperst granaatappelsap bij een man die in diezelfde grot gewoond heeft tot in 1976. We wandelen verder langs een toch wel moeilijk pad, maar het loont de moeite. We hebben een prachtig zicht op het door de Romeinen aangelegd theater. We komen voorbij de indrukwekkende koningsgraven. Overal staan stoffige kraampjes. Het is warm geworden als we via een pad naar beneden gaan tot aan een Byzantijns kerkje met mozaïken. Iets verderop is er een overdekte fastfoodachtige tent voor lunch. We eten een kebab sandwich en delen een portie frieten met 4. Blij dat we even mogen uitrusten. Op de terugweg langs de hoofdweg passeren we nog een zuilengang en Romeinse poort. Het is bloedheet, we tweifelen om een golfkarretje te huren, maar we stappen kranig door. Het is een lange altijd maar stilletjes steigende baan. We hebben het lastig. Heidi is ondertussen al verder getrokken met Lotti en Chantal. Wij komen stomend achterna. Mens wat is het heet in die open vlakte. Eindelijk komen we aan de uitgang en, wat zie we....the cave bar. En ze hebben hier bier, een grote frisse pint smaakt verschrikkelijk....mmmmmm lekker. Anne vraagt een cappucino en na lang wachten krijgt ze toch een vrij lekker exemplaar. Om 17u15 zijn we aan het hotel. Wat een mooie, spectaculaire, onvergetelijke dag. Een douche doet wonderen en om 19u vertrekken met een busje naar het huis van een plaatselijke familie voor het avondeten. Bij aankomst krijgen we eerst bedouïenenkoffie( koffie met kardemom) en dan pas gaan we aan tafel. We krijgen een speciaal gerecht voorgeschoteld: upside-down dish met rijst, kip en groenten gegaard in bouillon, lekker op smaak gebracht met speciale kruiden. Het is een grote pot die in 1 beweging omgekeerd wordt op een schotel. Het wordt een gezellige avond, de sfeer zit goed en er wordt veel gelachen. Het dessert wordt opgediend door de kleindochter Liliane. Ik zeg dat ik ook Liliane heet en dat meisje is zo blij een naamgenoot te ontmoeten. Ze wil samen op de foto en komt de rest van de avond naast mij zitten. Om 22u terug in het hotel, moe, maar zo voldaan. Wij nemen morgen een rustdag, Heidi spreekt af met een paar andere van de groep om de " backtrail" te doen. 22u15 licht uit...slaapwel allemaal

Zondag 12 november

Heidi is al vroeg vertrokken met een gedeelte van de groep om langs de achteringang het Monastery te ontdekken en dan via 900 trappen terug naar beneden te komen. Wij slapen uit, en om 9u15 nemen we samen met Dirk en Gerd een taxi naar de ingang van de site. Wij gaan naar het visitors center en daarna het Museum. Zeer duidelijke beschrijvingen, mooie uitleg, fimpjes enz..leuk. we zijn de enige bezoekers! Triestig. We drinken een koffie op het plein aan de ingang en er is niemand, behalve 3 slapende honden. Wat een ramp voor deze mensen. We nemen terug een taxi tot aan het centrum van het stadje Wadi mussa en lopen wat rond, mensjes kijken, winkeltjes binnen, koffietje drinken....Voor lunch eten we pizza, 1 large, meer dan groot genoeg voor alletwee. Zeer lekkere crunchy bodem, goed belegd, veel kaas, mmm lekkere afwisseling. We wandelen terug naar het hotel en we gaan naar het dakterras waar het lekker rustig is en schaduwrijk. Ik moet nog veel bijschrijven. Na een uitgebreide douche, bagage klaarmaken voor morgen gaan we naar de lobby waar we afgesproken zijn om 19u. Eindelijk kunnen we de verhalen van Heidi horen. Ze hebben er allemaal van genoten. Ik had gisteren gevraagd aan Bilal of we ergens geit kunnen eten. En ja, hij heeft een restaurant gevonden. Iedereen gaat mee behalve Joop die al een ganse dag in bed ligt met darmklachten en Lotti die vegetarïër is. Het is zeer lekker, klaargemaakt met pepers en uien en opgediend in een pruttelende pan op een vuurtje. Zalig! Iedereen geniet en af afsluiter krijgen we van het huis een thee aangeboden. We gaan rond 21u30 terug naar het hotel en ieder naar zijn eigen kamer. Morgen lonkt terug een hoogtepunt...Wadi Rum

Maandag 13 november

We vertrekken pas om 10u15, dus we hebben alle tijd om rustig te ontbijten en bagage te herschikken. Na 10 minuten rijden hebben we al een fotostop met uitzcht over de rotsen van Petra. We nemen er ook een groepsfoto. Een paar km verder de volgende stop aan een klein stationnetje van de enige spoorlijn van Jordanië. Door de Turken aangelegd 1900-1908 en verbindt Turkije met Medina. Wordt nog altijd gebruikt voor vrachtvervoer. Er staat zelfs een Belgische wagon. Nog een uurtje rijden en daar begint de woestijn. We stoppen in een groezelig, zanderig stadje en krijgen bij het uitstappen een picknick mee. Er is plaats voorzien aan lange banken in de schaduw. Ons zakje bevat 1 broodje kaas (kaas in plasticfolie gewikkeld) en 1 broodje kipworst met peperbolletjes, een zoet broodje met dadels, doosje fruitsap, 1 banaan en een pakje koekjes. Het smaakt, maar veel te veel. Ik neem het dadelbroodje mee, je weet maar nooit in de woestijn. Na de lunch wordt de bagage, en ook wij verdeeld over 3 4x4 jeeps, gelukkig met zeil overdekt want de zon laat zich weer voelen. We rijden door het prachtige zandlandschap tussen de grilig gevormde rotsen. Mooi, doet ons denken aan Monument valley. We hebben verschillende stops en iedere keer staat er een bedouïenentent met prullaria. Men kan er op een zandduin lopen, aan een andere stop naar een kleine "arch" klimmen, 7000 jaar oude rotstekeningen bekijken van kamelen en een vrouw die aan het bevallen is. Hoog op de rotsen zien we een drietal mannen freestyle klimmen! Hoe zot kan je zijn. Overal staan tentenkampen en verkoopstalletjes, mja.., zo toeristisch had ik dit niet verwacht. Het blijft natuurlijk indrukwekkend, het rodige zand, nu en dan mensen op kamelen, de rotsen, prachtig! En dan, je gelooft het nooit, het was 3 maand geleden en nu.....het regent! We horen de donder in de bergen daveren, ongelooflijk. Net als we aan ons kamp komen moeten we lopen om droog te blijven. De schoenen uitdoen voor het binnengaan is niet zo leuk aangezien dit buiten moet gebeuren en het ondertussen goed regent. We krijgen onmiddelijk thee aangeboden terwijl we wachten op de bagage. Wanneer onze tent wordt toegewezen is er gelukkig een regenpauze. De tent is sober, 2 ijzeren bedjes, laken en zeer zwaar deken. De tent kan niet op slot, maar er is hier toch niemand dus geen probleem. Het wordt snel donker en ons hoofdlampje komt goed van pas. De Bedouïenen zingen voor ons en nemen ons om 19u mee om het eten op te halen. De kip en de groenten zijn namelijk in een put in de grond, bedekt met zand, klaargemaakt. Heel speciaal, wel sappige kip en lekkere groenten. We drinken er water bij, want ook hier GEEN alcohol te bespeuren. Het is pikkedonker en er is niet veel te beleven, om 20u30 vertrekken we al naar ons kamer. Hopelijk kunnen we slapen, want stil is het hier niet. Er is in Aqaba een luchthaven en wij liggen op de vrachtvluchtroute. We horen ook militaire gevechtsvliegtuigen overvliegen. Er zijn ook meer militairen te zien in het straatbeeld. Om 2u30 worden we wakker om te plassen, niet zo eenvoudig. In nachtkleed met hoofdlamp en bergschoenen aan begeven we ons door het zand naar het sanitair blok. Wat een beleving! De sterrenhemel is duidelijk zichtbaar en indrukwekkend!

Dinsdag 14 november

We worden wakker door een kraaiende haan! De zon is al op en we horen al een geroezemoes van stemmen om ons heen. Nooit gedacht dat we hier vrij goed gingen slapen. Lonneke helpt ons aan een propere handoek. Kattewasje en tanden poetsen in gemeenschappelijke wasruimte. Onrbijt zoals gewoonlijk, ik drink thee want de koffie is niet echt lekker. Het is hier aangenaam fris, Wadi Rum ligt op 1500 meter hoogte. De chauffeur van onze jeep slaapt onder een dekentje op een matje naast de auto achter ons tent. Met de jeeps in 20 minuten terug naar het dorpje. Is weer een mooie rit door de woestijn. Genieten! Wissel van bagage en we rojden verder met de bus naar Aqaba waar we al om 10u aankomen. Kamers zijn pas klaar rond 12u, dus neemt Belal ons mee voor een korte wandeling door de souk. Het kruiden winkeltje krijgt de meeste aandacht. Het ruikt er ongelooflijk lekker. We mogen overal van proeven en Ik koop er kipkruiden, maggie, youghurt met citroen, gedroogde look en gedroogde uien. We proeven in een ander kraampje gerookte noten. Ook wel lekker, maar ik koop er geen wegens gebrek aan plaats in reistas. Op aanraden van Bilal kopen we een pizza aan een groezelig standje om later op te eten, goedkoop maar waardeloos. Om 12u zijn we aan het hotel. Het ziet er vrij nieuw en westers uit. De kamer is fris en er staan 3 bedden. Derde bed heel handig voor bagage. Eindelijk kunnen we douchen, en ja, het doet deugd om het woestijnzand te kunnen afspoelen. We rusten nog een beetje op bed, dagboek bijschrijven, wasje doen...en rond 15u30 wandelen even tot aan " the public beach" en de toeristenbotenhaven. Er liggen verschillende glasbodemboten om naar de koralen te kijken. We vragen hier en daar naar de prijs en zeggen dat we morgen misschien om 10u terugkomen om te varen. Iets verder langs het stran drinken we een mint- lemon, zeer lekker en fris. Er zitten verschillende vrouwen in een speciaal volledig bedekkend zwempak ( lange broek, vest met lange mouwen en hoofddoek). Op die manier kunnen ze met konderen wel in het water. Iets verderop zwemmen de mannen gewoon in zwembroek. Net toen we eventjes met de voeten in het water staan komen de vrolijke vrijgezellen ( Heidi, Chantal, Anita en Lotti) aangewandeld. Aan de overkant van het water ligt Eilat en iets verderop zien we de Sinaï woestijn. Voelt heel raar hier zo dicht bij te staan. Voor de Jordaniërs bestaat de naam Israël niet, maar is het nog steeds Palestina. Het is 33° en we beginnen langzaam te smelten. Veel valt hier niet te beleven dus we keren terug naar de kamer en rusten nog een beetje. Om 19u staan we in de lobby zoals afgesproken. We gaan samen met Bilal naar restaurant Suzana, één van de betere visrestaurants en ze hebben er bier en wijn! Het is een heerlijke zachte avond en we zitten buiten. Ik drink een Bloody Mary, Anne een mojito en heidi een negroni. Nou ja, de fles alcohol heeft er waarschijnlijk net naast gestaan, maar het is fris en iets anders dan water. We krijgen er allemaal lekkere hapjes bij. Supper lekkere hummus, iets met rode biet, falafel, slaatje met zongedroogde tomaten...Als hpofdgerecht neemt Anne de vis van de dag, dat een lekker gebakken dorade blijkt te zijn met frietjes. Heidi en ik nemen op aanraden van Bilal vis met rijst en gefrituurde uien. We drinken er een frisse Amstel boj van het vat. Het smaakt, maar veel te veel gegeten. Gelukkig nog een wandelingetje tot aan het hotel om alles een beetje te laten zakken. In het hotel blijven we nog wat nababbelen. Er volgt een discussie ovet de glasbodemboot. Hans en Lea hebben " de boot" gevonden met grotere glasplaat en Bilal moet bellen om af te spreken. " de boot" is echter niet beschikbaar dus wordt een kleinere voorgesteld die volgens Hans toch wel beter is dan degene die wij op het oog hadden, wat een gedoe allemaal, het is geen discussie waart, wij gaan slapen, het is bijna 23u.

Woensdag 15 november

We worden om 10u afgehaald door de schipper van " de boot"! Tijd genoeg dus om rustig te ontbijten. We zijn met negen voor de glasbodem, Heidi en de rest gaan voor een 4u durende boottocht met snirkelen en lunch. "De boot" blijkt dus 1 van de 30 andere boten te zijn, er volgt nog een discutie tussen Hans en de schipper, maar na 5min stappen wij met Lonneke en Belia op de boot...de rest volgt, we kunnen eindelijk vertrekken. Wij zijn de enige boot die uitvaart. Na ongeveer 40 minuten varen zien we de eerste koralen verschijnen. Klik, klik, klik, de fototoestellen klikken er op los. Alleen Hans vind het maar niets. Mooie paarse, wapperende gele, waaiers, zeeëgels, nu en dan een kleurrijke vis. Het is wel leuk, vooral omdat we de enige boot zijn. Rond 12u zijn we terug aan land. Wij beslissen om terug te keren naar het restaurant van gisterenavond en we vinden het gemakkelijk terug. Leuk zitten aan een wayerpartij met fontijntjes. We eten alle twee een slaatje met zeevruchten en vragen er gepekelde groenten en frietjes bij. We krijgen bij de bestelling nog meer rauwe groenten en humus erbij. Wat een kleine lunch zou worden wordt een tafel vol lekkers. Na deze heerlijke lunch vertrekken we richting de souk. Tientallen winkeltjes, van fruit en groente, vlees en vis, kruiden, huishoud benodigheden, kleren, lakens en handdoeken, elektrische aparaten enz... er komt geen eind aan. In aqaba moeten er geen taxen betaald worden en iedereen, ook vanuit de hoofdstad Amman komt hier inkopen doen. Vooral op vrijdag en zaterdag ( het WE hier). Overal hangen briefjes uit met aanbiedingen voor een soort air B&B. Gelukkig is het nu geen WE en is het vrij kalm. Het is heet, heel heet 33°. Rond 16u30 terug aan het hotel en in de lobby drinken we eerst een lekkere cappucino. Nog een beetje aclimatiseren op de kamer, douchen en om 19u komen we samen in de lobby om samen te gaan eten. Na 25 minuten stappen naar een volledig ander gedeelte van de stad. Grotere luxueusere winkels en grote goed draaiende restaurants. We krijgen terug de gewoonlijke dipjes en brood en slaatjes. Ik neem een ganse gebakken dorade, Anne kipfilet met citroensaus en Heidi fisfilet met een onbekende saus. Mijn vis is heel lekker, Anne laat het zich ook smaken, maar Heidi is niet zo tevreden. Vis niet volledig gaar en saus heeft een rare smaak. ( achteraf had ze gelijk niet alles op te eten, verschillende anderen hadden 's anderendaags diaree). Nu nog een wandeling terug naar het hotel, iedereen is moe en we gaan allemaal slapen.

Donderdag 16 november

We vertrekken om 8u richting Dode zee. Het is de laatste rit met de bus en met Bilal. Aan de Dode Zee neemt hij afscheid van ons. Dus, voor we vertrekken heeft Anne een kleine speech voorbeteid en Lotti overhandigd de goedgevulde enveloppes. We stoppen onderweg aan een klein museum waar veel stukken uit de grot van Lot gevonden zijn. We zien natuurlijk veel potten en bekers, maar ook een vrij grote mozaïkvloer, restanten van op leer geschreven texten en zelfs een skelet van een vrouw met kind. Iets verder stoppen we aan de zoutzuil van de vrouw van Lot. Nog wat verder zijn we aan het begin van de zee. Mooie blauwe zee met op de achtergrond de beige kleur van de bergen, zeer mooi! Bilal stelt voor om iets verder dan het hotel te rijden en samen nog iets te eten, er zou een buffet voorzien zijn voor 12 Jed, in het hotel is het 25 Jed. Het restaurant blijkt een toeristen refter te zijn waar de ene na de andere bus toekomt. Gezellig is het zeker niet. De Nederlanders noemen dit een vreetschuur wat het in feite ook is. Nu nog een stop in een fabriekje van Dode Zee artikelen zoals gezichtsmaskers van Dode Zee modder, badzout, allerlei schoonheidsprodukten. En dan naar het hotel, whoww!! Een welverdiende luxueus Spa Resort met 4 restaurants, een sportbar, 3 zwembaden en op wandelafstand van de Dode Zee. Tot 2000 kwam de zee bijna tot aan het hotel, nu is het 10 min lopen. Volgens wetenschappers zal de Dode Zee volledig uitgedroogd zijn tegen 2050 als er geen drastische maatregelen worden genomen. Men is onlangs begonnen met water uit de Rode Zee over te pompen. Hopelijk helpt het! We nemen afscheid van Bilal, hij is duidelijk ontroerd. Wij gaan zwemmen! Alléé, ik ga zwemmen, Anne vind het te koud! Het water voelt inderdaad koud aan, maar eens erin is het zalig. Ook Heidi geniet van het zwembad. Na een toch wel zware reis is dit vakantie. Om 17 u is er in de sportbar happy hour! 1 betalen en 2 krijgen en ze hebben bier en wijn....joepie!! De ganse groep zit weer samen en per 2 delen we de drankjes, en na vele dagen zonder alcohol smaakt een frisse pint of een koel wit wijntje. We blijven hier zelfs eten, Anne een club sandwich en ik een kip burger met frietjes. Wat een leuke avond, de sfeer zit goed en er wordt veel gelachen.

Vrijdag 17 november

Onze laatste dag, wat gaat het snel. We slapen uit en genieten van een uitgebreid ontbijtje. Om 10u zijn we afgesproken om tot aan de zee te gaan. Wij zwemmen/ drijven eerst, het is te zeggen..ik drijf, Anne doet een poging maar het lukt niet echt. Ik probeer recht te komen, maar dat lukt mij ook niet, eerst wat peddelen tot wanneer ik de bodem voel en dan...hup, hup, wiebel, wiebel en ja, ik sta recht, maar de zuigkracht van dit zoute water is groot dat ik niet verder kan stappen. Joop mijn reddende engel helpt me en redt ook Anne. Oef, een ervaring rijker dat wel. Nu nog insmeren met modder. Er staan verschillende grote potten ter beschikking en we smeren er op los. Heidi trekt ondertussen vrolijk foto's van ons. Ik blijf bemodderd nog wat rondlopen, Anne gaat snel onder de douche om de zwarte smurrie af te spoelen. Ook Heidi smeert zich in en nu is het mijn beurt om foto's te nemen. Na het douchen nog even naar het zwembad.en zelfs Anne neemt een frisse duik.Zalig! ROND 13u eten we iets op het terras aan het zwembad, ik een slaatje met tonijn en Anne een broodje met gemarineerde kip. Nu naar de kamer, douchen, bagage maken, kleertjes voor morgen klaarleggen want om 16u hebben we een afspraak in de Spa voor een Zweedse masage. Ook Heidi en Chantale hebben een afspraak. Wij krijgen samen een masageruimte en elk een Thaise maseuse. De volgende 50 minuten wrijven en kneden ze erop los, wat doet dit deugd. We zijn herboren, 10 jaar jonger na het modderbad en nu zalig blinkend van de olie. GENIETEN! We spreken terug af in de pub en kunnen nog net van het happy hour genieten. Om 20u gaan we naar het restaurant om van het buffet te genieten. Het smaakt! Om 22u naar de kamer en slapen, want morgen wordt een lange, lange dag.

Zaterdag 18 november

Voor de laatste keer wekker om 5u30. Ontbijtzaal is al open om 6u. Om 6u45 worden we afgehaald door 2 busjes plus een gewone auto. Na 1 uur staan we op de luchthaven. Er is heel veel volk, vooral moslims die van Mekka komen en terug naar huis gaan. We moeten echt aanschuiven voor een eerste controle, Anne haar verrekijker krijgt een grondige controle. Ze moet haar rugzak volledig leegmaken en alles wordt bekeken. Terug aanschuiven voor paspoort controle en terug aanschuiven voor een tweede boddy en rugzak screening. Nu worden we alletwee gecontroleerd, vooral de verrekijkers. We schuiven meer dan een uur om in te checken, de tijd drngt, in minder dan 45 minuten stijgen we op. In gestrekte draf naar de gate en net op tijd om te boarden. Oef, stress, stress, stress. We kunnen niet samen zitten en ik zit op de laatste rij tussen 2 mannen. Links van mij een vrij zwarz oudere man, rechts van mij een iets jongere met wintervest met kap aan. Gezellig is anders. Het is een lange, zeer lange 5u30 reistijd. Eindelijk landen we in Schiphol en daar nemen we afscheid van iedereen. We hebben geluk, de bagage komt vrij snel en de trein naar Antwerpen staat klaar, daar hebben we 20 min tijd om over te stappen richting Gent. Aan de dampoort nemen we afscheid van Heidi. We wilden een taxi nemen maar we zouden 1 uur moeten wachten, dan maar met de bus naar huis. Om 19u steken we de sleutel op de deur! We zijn thuis!

Het was een mooie, vermoeiende reis. We hebben veel gezien en de groep is gedurende de reis hechter geworden. Terug een mooie ervaring rijker!

Het was leuk om deze ervaringen met jullie te delen, het was leuk om de reacties te lezen. Tot volgend jaar.